تا به کی ؟

تا به کی ؟

تا به کی این خواب غفلت تا به کی ؟

تا به کی تقدیر و قسمت تا به کی ؟

حال که تحقیر میشویم در هر کجا

تا به کی برداشت ذلت تا به کی ؟

تا به کی ای قوم افغان تا به کی ؟

پارچه، پارچه جسم ملت تا به کی ؟

قرنهاست محو خرافات گشته ایم

تا به کی فقدانِ حکمت تا به کی ؟

    سالهاست در بند و زنجیر مانده ایم                

تا به کی این طوق لعنت تا به کی ؟

گاه شلاق و هم گهی تکفیر و پس     

تا به کی این رنج و زحمت تا به کی ؟

جسم و جانم در عذاب است اینچنین

درد و رنجِ بی ز علت تا به کی ؟

بی تفکر می رویم، آب می خریم   

میفروشند آب رحمت تا به کی ؟

   تا به کی از پول رنج ات ، شیخکی ؟               

خفته اندر ناز و نعمت تا به کی ؟

تا به کی در جست و خیزید این چنین

از پی آن پیر و حضرت تا به کی ؟

هر کی می تازد به خاک ما، چرا ؟

میدهندش جاه و حشمت، تا به کی ؟

شیر غران را بپرسید این سؤال 

آن سگ تازی را خدمت تا به کی ؟

میکنی دایم پهن از خون ما

این بساط عیش و عشرت تا به کی ؟

دختر افغان شعارش گشته است !    

دست درازی ها به عُفت تا به کی ؟

تا ببینیم بهتر از خود کشوری

میخوریم بر حالش حسرت تا به کی ؟

مردم بیچارۀ ما در جهان

این چنین مظلوم و بدبخت تا به کی ؟

ما مگر از خود نه فرهنگ داشته ایم ؟

تا پذیریم رسم دهشت، تا به کی ؟

نعره های صلح و استقلال ما

تا کجا بی قدر و قیمت تا به کی ؟

راحتم نگذاشته اند حتی به گور      

روح ما را ترس وحشت تا به کی ؟

سادگی بگذار و هوشیار شو، چرا    

ما نگیریم درس عبرت، تا به کی ؟

مادر میهن به نزدِ بعضی ها 

اینقدر بی قدر و عزت تا به کی ؟

زین سبب ما میخوریم آخر شکست 

گر نمائیم بغض و نفرت، تا به کی ؟

تا به کی « محمود » تماشا میکنی؟ 

خواب کامیابی و نصرت، تا به کی ؟

سلطان محمود غیاثی

 ‏يکشنبه‏، 2012‏/08‏/19