یکی از بلندترین رتبه های نظامیست که برای افسران مسلکی و تحصیلکرده در رشته های مختلف نظامی از طرف یک کشور داده میشود که امتیازات خاص و معاش دایمی و غیره را دارا میباشد. مگر مارشال در لغتنامۀ سیاسی-جهادی کشور ما کلمه ایست ترکیبی از مار که خزندۀ ایست خطرناک و زهری و شال که نوعی پارچه ایست بافته شده از تار های مختلف ساده و رنگه ، دراز و کم عرض که دور کمر، سر یا گردن می پیچند. یعنی ماری که بر سر شانه اش شال چهارخانه داشته باشد.
طوریکه گفته آمدیم غیر از پیچیدن به دور کمر، سر یا گردن، شال موارد استفادۀ خاصی نیز دارد که در کشور ما از آن به مثابۀ شناخت گروۀ جنگی خاصی استفاده میشود. مردم با کسانی که از این نوع شال ها یا دستمال های سر شانه ای استفاده میکنند با احتیاط بر خورد میکنند زیرا اینها نه از روی منطق بلکه از روی احساسات و منافع شخصی خود و گروه خود با مردم پیش آمد میکنند. شهر کابل توسط همین شالداران بی مسئولیت ویران گردید. مار های بزرگی در عقب این شال ها پنهان شده بودند و پنهان هستند که هر چند از گاهی مردم مظلوم و بیچارۀ ما را به طُرق مختلف نیش میزنند و به اصطلاح آب را گل آلود نموده ماهی میگیرند. این مار های بزرگ ، مار های کوچک و بسیاری را با ایدیالوژی جنگی خویش تربیه و تجهیز نموده اند و به آن رنگ ملیتی ، منطقوی و مشروعیت مذهبی داده اند. اما یکتعداد از این مار های کوچک اصلاً نمیدانند که به کدام راه میخزند و کی را نیش میزنند . بعضی شان فریب خورده اند و بعضی دیگر شان هم استفاده جو هستند و صرف برای مقاصد شخصی خویش دست به جنایات نا بخشودنی میزنند و از قدرت و قوت مار و ستر و اخفای شال استفاده میکنند.
متأسفانه یکعده از مردم ما نیز یا بطور نا آگاهانه و یا هم از ترس به تملق گویی و چاپلوسی این مار های گزنده میپردازند. بخصوص جوانانیکه نه از تاریخ ، کارنامه ها، وطن فروشی و خیانت و جنایات ایشان خبر دارند و حتی در زمانی که وطن ما را به ویرانه تبدیل کردند و بیش از شصت و پنج هزار شهروند بیگناۀ کابل، اعم از اطفال، زنان، پیرمردان و .... را به قتل رساندند و اموال و دارایی عامه را تاراج کردند و به مارکیت های کشور های بادران خویش به فروش رساندند، هنوز تولد نشده بودند. این جنایتکاران میلیون ها انسان این سرزمین را به ملک های بیگانه آواره ساختند و هنوز هم باید احسانمند شان باشیم که این لطف عظیم را تحت نام جهاد در حق ما نمودند و باید هر روز از معادن کشور برای این مفت خواران جزیه بدهیم و چوکی های پارلمان و وزارت خانه ها را به اختیار شان قرار بدهیم تا به طور قانونی بتوانند سرمایه ملی کشور را حیف و میل نمایند و طوریکه یکی از این مار های شالدار اظهار داشته است اگر برایشان چوکی داده نشود دوباره به کوه خواهند خزید و مردم بسیاری را نیش خواهند زد.
باید گفت که در این اواخر وطن ما به مارگیر های مسلکی و وطنپرست ضرورت دارد و ما مردم بیچاره منتظر یک مارگیر شجاع و دلیر هستیم که شر این مار های گزنده و خزنده و نشسته بر گنج های ملت را از سر ما کم کنند.
سلطان محمود غیاثی
سه شنبه، 2013/06/18
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر